Plasticvrije koffiebekers, een illusie of werkelijkheid?

Recent wordt de term “plasticvrij” steeds vaker gebruikt. Dit komt deels omdat maatschappij steeds kritischer wordt op het gebruik van plastic in verband met de vervuiling en eindigheid van fossiele grondstoffen. Deels komt dit uit de nodige innovatie naar duurzamere verpakkingen.

De EU wetgeving inzake Single Use plastic heeft dit in een stroomversnelling gebracht.

We horen de term “plasticvrij” koffiebekers steeds vaker en willen hier toch een toelichting opgeven. Waarom worden dit soort bekers plasticvrij genoemd?

Het papier van deze bekers worden gecoat via watergedragen lakken, dit betekent eigenlijk dat de coating erop wordt “gesproeid” via een vloeistof zoals water.

Nadat het water opdroogt blijft de coating over. Helaas bestaan dit soort coating ook gewoon uit polymeren, en dus plastics. Ook al is het heel dun of in een klein % percentage aanwezig. Een beker plastic vrij noemen vanwege deze methodiek is dus eigenlijk greenwashing , en dit heeft de overheid ook gezien. Zie hieronder een stuk uit de wetgeving , pagina 15:

Volgend uit de definitie van kunststofproducten en reikwijdte, zoals bepaald in richtlijn 2019/904, vallen ook producten van samengestelde materialen onder de reikwijdte van de regeling, zoals papier of andere (natuurlijke) materialen als daar kunststof aan is toegevoegd. Bijvoorbeeld in de vorm van een lining, coating om een water- en vetafstotende werking te hebben of in het geval dat kunststoffen worden gebruikt als een binder om vezels van andere materialen bij elkaar te houden. Dit betekent dat ook toepassing van polymere lakken en/of waterdispersie door middel van coatingmethodes en drukprocessen onder de reikwijdte van de regeling vallen. Daarbij is nadrukkelijk geen ondergrens gesteld aan het gedeeltelijk gebruik van kunststoffen. Alle producten en verpakkingen voor eenmalig gebruik die een structureel hoofdbestanddeel van kunststof hebben (bijvoorbeeld een water- of vetbarrière), ongeacht de hoeveelheid gebruikte kunststof, vallen dus onder de regeling. Bijvoorbeeld ook verpakkingen gemaakt van bamboe- of maisvezels waaraan kunststoffen zijn toegevoegd vallen onder de Regeling. Dit geldt ook voor producten van bioafbreekbare plastics, zoals PLA. Nagenoeg elke materiaalsoort die toegepast kan worden voor de productie van wegwerpverpakkingen voor (warme) voedsel en dranken bevat synthetische polymeren die of in het materiaal zelf of aan de oppervlakte ervan zijn verwerkt. In de praktijk zal de reikwijdte van de Regeling dus nagenoeg voor alle bekers en verpakkingen voor eenmalig gebruik gelden. Dit maakt de regeling ook robuuster voor handhaving en fraudebestendigheid.

Plasticvrije bekers bestaan niet (of nog niet) en alle typen bekers vallen onder de SUP wetgeving. Zelf bekers die gecertificeerd zijn door organisaties zoals Flustix zijn niet plasticvrij, Flustix meet namelijk met een grens van 0.75% aan maximaal polymeren in het product.

Wij als Bioodi kunnen bekers aanbieden met een dergelijk technologie maar zullen dit niet plasticvrij noemen en derhalve niet adviseren als een beker die niet onder de SUP wetgeving valt. 

TEAM BIOODI